میگفت هر سال با دخترام جشن روز دختر می گرفتیم.
سالها گذشته دخترها بزرگ شدند و هر کدام صاحب یک خانواده.
در خانواده ما دخترها خیلی مهم هستند.
‌دختر که توی خونه باشه انگار همه چیز یه طور دیگه است.
خدا هم یه جور دیگه به خونه ای که دختر توش زندگی میکنه نگاه میکنه.
یه روز که با بچه های آسمان آشنا شدم متوجه شدم در یکی از آسایشگاه های نگهداری و توانبخشی این موسسه حدود 100 دختر زیر چهارده سال زندگی می کنند.
با دخترام و همسراشون یک روز تصمیم گرفتیم، روز دختر برویم دیدنشان.
بعد از هماهنگی با گل و شیرینی وارد آسایشگاه شدیم.
تا وارد سالن شدم دختری به روی ویلچر نشسته بود، نگاهش منو جذب کرد.
سمتش رفتم و خواستم بهش گل بدم. متوجه شدم بخاطر معلولیت نمی تونه با دستش شاخه گل رز رو نگه داره. اما با چشم های معصومش نگام کرد و خندید. چقدر دلم آروم شد وقتی بغلش کردم.

الان که بخاطر شیوع بیماری ملاقات و جشن ممنوع شده و نمی تونیم بریم به دیدن شون دلم می خواد بگم که یادم نرفته و خیلی دلتنگ شون هستم.
کاش دوباره بیام از نزدیک شما فرشته ها رو ببینم.
دختران زیبای بچه های آسمان روز تون مبارک